14 Eylül 2013 Cumartesi

BABA EVİ


Sanki çok kirlenmişim çok kötü biriymişim. Bin can almışımda bin yetimin hakkını yemişim. Çöpü çöpe değilde yere atar ,çocukların elinden oyuncağını alır, sigara izmaritini ormandaki en kuru otlara atarmışım. O kadar kötü biriymişim yani. Gene böyle hissettim,babamın evine her ziyarette hissettiğim gibi. Çocukluğumun geçtiği o evde, gene bir garip gene bir yalnız gene bir ağır gene bir kötü hissettim önce.




Bu kötülüğü hissetmek bir çocuğun masumuyetine bağlıymış demekki. Bizzat benim çocukluğumun. O hep tanıdığın koku burnuna değmedikçe o elli yıllık radyoyu görmeyince, o kenarı sararmış dantellere dokunmayınca ben iyi biriyim masalına inanırmış insan. Nasıl değiştiğini, nasıl kirlendiğini nasıl yozlaştığını hissetmezmiş. Vay anasını be! Bir yalanın içinde ömür geçirmek işten değilmiş.




Bir tek insana kötülük etmeden, hiçbir kuralı çiğnemeden, bir kere bile hapse girmeden nasıl bu kadar kötü olabilir insan? Niye bu ağırlık omuzlarımda. Neden yükleniyorum hepsini? İçim eziliyor. Cinayetler, tecavüzler, katliamlar,istismarlar, dayaklar. Çocuklar ölüyor a dostlar. Sanki hepsi benim yüzümden. Ben delimiyim?





Ben deli değilim. Siz delisiniz. Aklınızı oynatmışsınız.Cennete girmek için dünyayı cehenneme çevirdiniz* Yere batsın siyasetiniz, paranız, ırkınız, din uğruna yaptıklarınız, emperyalizminiz. Dönün babanızın evine. Belki hatırlarsınız. Oda olmadı ana rahmine dönersiniz. Bir daha gelmemek üzere.

* Alıntıdır.

2 yorum:

  1. Çok beğendim bu projeyi, fotoğrafın en saf hali....

    YanıtlaSil
  2. Tebrikler, harika bir iş! Bir sonrakini çok merak ediyorum şimdiden.

    YanıtlaSil